Φαλκίδευση Λαϊκής Κυριαρχίας μέσω Δημοψηφίσματος;




Δύσκολες μέρες, ενδιαφέροντες καιροί. Πολλά τα παιχνίδια κι αναρίθμητοι οι τακτικισμοί. Ατέλειωτα τ' αναπάντητα ερωτήματα. Κι ο χρόνος τρέχει συμπυκνωμένος, σαν ψάρι που κολυμπάει μέσα σε ζελέ.

Ήμουν απ' αυτούς που δεν προέκριναν τη λύση του δημοψηφίσματος για την αντιμετώπιση του διαπραγματευτικού αδιεξόδου. Μάλιστα δυο μέρες πριν, είχα γράψει ότι πρόκειται για μια οδό επικίνδυνη, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί απ' τις δυνάμεις της μειοδοσίας και τους ολετήρες εν γένει, ώστε να καταλήξουμε σε καταστάσεις ανωμαλίας.

Όταν ωστόσο εχθές, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, άκουσα τον Αλέξη Τσίπρα να προκηρύσσει δημοψήφισμα με ερώτημα την αποδοχή ή όχι της πρότασης διαιώνισης του μνημονίου, την οποία μας κατέθεσε η Τρόικα δίκην τελεσίγραφου, η χαρά μου δεν μπορούσε να κρυφτεί. Δεν είναι και λίγο να έχεις για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια την ευκαιρία να τοποθετηθείς σ' ένα σημαντικό ζήτημα. Κάποιος να σε ρωτάει για κάτι που καθορίζει τη ζωή σου, πολύ περισσότερο αφού μέχρι σήμερα η λαϊκή ετυμηγορία υπήρξε ο κακός δαίμονας του πολιτικού συστήματος της λεγόμενης Μεταπολίτευσης. Μια έκφραση της λαϊκής βούλησης που φοβούνται όσο τίποτε άλλο, αν δεν ελέγχεται από νοθευτικούς εκλογικούς νόμους και περίπλοκες κομματικές στεγανοποιήσεις του εκλογικού σώματος, γι' αυτό και πάντοτε την αποδοκίμαζαν και την ξόρκιζαν, όπως ο Άνθιμος το Gay Parade.

Οι αντιδράσεις της Τρόικας εσωτερικού χαρακτηριστικές κι αναμενόμενες. Όταν άκουσα όμως τον ευτραφή παρασυνταγματολόγο να χαρακτηρίζει τη λαϊκή ετυμηγορία ως "Πραξικόπημα", πείστηκα πως όλο και κάτι καλό θα 'χει να προσφέρει τούτο το δημοψήφισμα στη δημοκρατία, αλλιώς δεν θα ενοχλούνταν τόσο κατάφωρα ο Ευάγγελος. Ο τρόμος, η ηττοπάθεια και το ενδόμυχο τραύλισμα που αναδίδονταν απ' τ' αμήχανα στόματα των μνημονιακών καταστροφέων της χώρας, έδιναν στη νέα αυτή εμπειρία έναν τόνο σχεδόν ηδονικό.

Δεν πέσαμε έξω ούτε στους φόβους περί πρόκλησης ανωμαλίας από τα ανέγγιχτα (με πλήρη ευθύνη της έως σήμερα άτολμης κυβέρνησης) διαπλεκόμενα ΜΜΕ, που ξεκίνησαν εκστρατεία τρόμου στέλνοντας νυχτιάτικα κόσμο να κάνει ουρές στα ΑΤΜ και πουρνό πουρνό να λεηλατεί τα μπακάλικα. Φωτογραφίες με ουρές ανθρώπων που φόραγαν παλτά καλοκαιριάτικα, υπήρξανε το απαύγασμα της αντικειμενικής κι έντιμης δημοσιογραφίας.

Οι πολιτικοί ηγέτες της υποτέλειας δεν πήγανε πίσω. Πέσανε σύσσωμοι απάνω στον Πάκη να του ζητάνε να βγάλει απ' το καπέλο του λαγούς εκτροπής, όμως ευτυχώς προς τιμήν του κείνος έως τώρα άντεξε. Φυσικά δεν αποτελεί μεγάλη σοφία να προβλέπει κανείς το αναμενόμενο. Ας είναι καλά οι άνθρωποι, κινήθηκε λιγάκι σήμερα η αγορά, έπεσε λίγο ρευστό στ' αραχνιασμένα ταμεία, ίσως ν' ανέβηκε κατάτι και το ΑΕΠ.

Όμως δεν γίνεται σ' αυτή την κωλοχώρα να χαρείς για πολύ, δίχως να 'ρθει ένας κερατάς να σου κόψει στη μέση το χαμογελο. Τούτη τη φορά ο κερατάς είχε κεφάλι λαμπερό και λείο σαν πασχαλινό αυγό. Ο κατά τ' άλλα αγαπητός Γιάνης, που από την πολλή τρίπλα έχει ζαλίσει την κερκίδα, βγήκε να συνεντευξιαστεί μετά το γιούρογκρουπ και μας το 'σκασε το μυστικό: Εάν μέχρι την Τρίτη έρθουμε σε συμφωνία με τους εταίρους, τότε θα θέσουμε τη νέα συμφωνία σε δημοψήφισμα και θα καλέσουμε τον κόσμο να ψηφίσει ΝΑΙ. Μετά δεν ξέρω τι έγινε, γιατί λιποθύμησα.

Μετά μας ζώσανε τα μαύρα φίδια. Ρε λες όλο αυτό το σκηνικό να είναι ένα περίτεχνο κόλπο, ένα τέχνασμα για να καταφέρουν να περάσουν το άθλιο 47σέλιδο που παρουσίασαν ως ελληνική πρόταση; Μήπως όλα αυτά γίνονται σε συμπαιγνία με τους εταίρους (τους);

Γιατί όχι; Μια τέτοια κίνηση θα εξασφάλιζε σε όλους πολλαπλά οφέλη κι άπαντες τελικά θα έμεναν ευχαριστημένοι ή θα νόμιζαν πως είναι ευχαριστημένοι. Οι Ευρωπαίοι θα δικαιολογούσαν την "γαλαντομία" τους στο δικό τους πόπολο, παριστάνοντας τους δημοκράτες, έστω και με γκριμάτσες κατάποσης μουρουνέλαιου.

Οι Συριζαίοι πάλι θα σέρβιραν στη ντόπια πλέμπα μια πρόταση που απ' τις πρώτες αντιδράσεις φαινόταν ότι δεν μπορεί να πλασαριστεί ούτε με σφαίρες. Επιπλέον θα διατηρούσαν τη συνοχή του κόμματος και της κυβέρνησής τους, θα εκμηδένιζαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους (το μόνο έτσι κι αλλιώς θετικό απ' την όλη ιστορία) και θα εξαφάνιζαν κάθε λαϊκή αντίδραση για πολύ καιρό. Win-Win όπως θα έλεγε και ο φιλαράκος του Γιάνη, κείνο το καλόπαιδο ο Γιωργάκης.

Όσο για το πόπολο, θα έμενε με το ηλίθιο χαμόγελο του κυρίαρχου λαού και θα ησυχάζαμε μια και καλή με δαύτο. Μετά θα ερχότανε ο λογαριασμός των οκτώ δις και κανείς δεν θα μπορούσε πια να διαμαρτυρηθεί. Σε τελική ανάλυση κανένας δεν μας λέει ότι ακόμα και μετά το αναμενόμενο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, δεν θα καταλήξουμε μετά βαΐων και κλάδων στο ίδιο 47σέλιδο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι μια τέτοια μεθόδευση, εάν τυχόν συμβεί, θα αποτελέσει ίσως την πιο αισχρή πράξη που θα έχει συμβεί ποτέ κατά τη Μεταπολίτευση, μια ανωμαλία που θ' αποτελέσει το επιστέγασμα της φαλκίδευσης και της καταπάτησης της λαϊκής κυριαρχίας που έχουμε γνωρίσει στα χρόνια του μνημονίου.

Επισείουμε απ' αυτό το βήμα την προσοχή σε όλους και σε όλες. Ας μην επαναπαύεται κανείς στις δηλώσεις καλών προθέσεων. Τούτες τις ύπουλες ώρες θα πρέπει όλοι να βρισκόμαστε στις επάλξεις σε πλήρη εγρήγορση και με απόλυτα κριτική ματιά. Ο ελληνικός λαός, όσες υγιείς δυνάμεις έχουν απομείνει ακόμα, θα πρέπει να διαφυλάξει τη λειτουγία του πολιτεύματος και να μην επιτρέψει ουδεμία εκτροπή ή νόθευση της βούλησής του. Ο αγώνας για την απελευθέρωση της χώρας απ' τον μνημονιακό ζυγό κι απ' το εθελόδουλο και μίσθαρνο πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης δεν πρόκειται να τελειώσει, όποιες κι αν είναι οι μεθοδεύσεις, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα τούτης της μάχης.

Σε κάθε περίπτωση τασσόμαστε υπέρ του ΟΧΙ, όποια απ' τις δύο επαχθείς συμφωνίες κι αν τεθεί στην κρίση μας, πριν ή μετά την κάλπη.


Σχόλια